Een afspraak maken...

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer na twee volle en inspirerende dagen. Ik heb voor de tweede maal 's Lands Hospitaal bezocht, een interview gehouden en en in een huisartsen-CB poli mee mogen kijken.
Maar eerst getracht afspraken te maken voor de resterende dagen. Nu is het hier zo dat kennissen hebben in eerste instantie meer waard is dan kennis hebben. Dus alles en iedereen uit de kast gehaald die ik hier inmiddels ken, met een sausje Remy HiraSing eroverheen. Welnu, dat werkt toch niet zo voor een Bakra. Na een ochtend her en der een visje uitgooien bleek ik al kleding passend in de Reddie-tex geen gesprek met het verpleegkundig hoofd te kunnen voeren. Het wordt morgen kiezen tussen een RGD-poli bezoek of een interview met een collega gevolgd door mijn presentatie. De doelgroep en aantal deelnemers is nog onbekend, dus dat wordt een sprong in het diepe. In het kader van dataverzamelingstriangulatie ga ik voor het laatste en hoop stiekum nog op een RGD polietje in de middag. Vrijdag is het een Nationale Feestdag, dit heeft de minister afgelopen maandag besloten, dus kan ik dan nergens meer terecht. Zo ben je een paar uur kwijt om eat afspraken rond te krijgen die ik feitelijk al vanuit Nederland dacht rond te hebben!
Wederom genoten van alle kindjes in 's Lands en bij de huisartsenpoli.
Organisatorisch een eye-opener. Wat dacht je van twee 'zusters' die samen het wegen en meten (de curve kent alleen een gewicht-lijn)ter hand nemen, de een meet en de ander schrijft, vervolgens gaan ouders naar de 'voorlichting' en daarna naar de arts waarna een derde vpk de enting geeft. Daarmee is veel administratie gemoeid die zeer serieus opgevat wordt. Alles moet verantwoord omtrent de 'cold' chain. Dat de voorlichting efficiënter kan lijkt me evident. Herhaling van de adviezen kan in principe geen kwaad maar wel op zo'n korte termijn en helemaal als de lading elkaar niet helemaal dekt. Overigens zijn alle medewerkers even open en enthousiast naar mij toe net als naar de ouders. Bij vertrek vanavond krijg ik zelfs een 'brassa'.
Wel is er een 'vingertje'. Af en toe heb ik me er tegenaan bemoeid omdat mijn Jeugdverpleegkundige hart het niet kon laten nader informatie te geven over het waarom van weglaten van bijvoeding bij een borstgevoed kindje van 2 maanden, navelverzorging, een hemangioom en entinfo. Dit wordt prima gevonden door mijn 'collega's'. De meeste ouders, van die ik gezien heb, vragen hier niet en reageren met: "Ja zuster, nee zuster". Dat is dan een heel andere wereld voor onze westerse 'alleswillenweter'. Culturele invloeden duiken op: water moet bijgegeven worden, het mondje van een baby hoort gereinigd met honing of malisse, oma zit en voedt het kind terwijl moeder het huishouden doet, allerlei aftreksels en bij alle kinderen wordt op de een of andere manier het boze oog geweerd.
Verder ben ik ook even lekker aan het wegen en spuiten optrekken geweest. Huisbezoek kent men hier niet, vaak wonen ouders ook veel te ver weg.
Het interview was spitsroeden lopen maar de recorder deed het perfect! Nu nog uitwerken, ik weet niet wat sneller werkt want ik kan heel snel schrijven.
De inruil van airco op de kamer en een zwembad, voor lieve opvang en heerlijk (Surinaams eten) bij Marianne bevalt uitstekend.
Vandaag bijna de gehele dag een privé taxi! Voor 40 SRD (10 euro) ben ik van hot naar her gebracht en vanavond zelfs voor de deur van het hus afgezet. De regentijd lijkt begonnen alleen de putten en straten zijn daar niet op ingesteld. Overstroomde tuin en tuinpad, blank staande wegen en ontregeld verkeer. Wat een tegenstelling met gisteren toen het water nog overal langs mijn lijf stroomde bij elke beweging. Mijn hardloopschoenen zitten nog braaf in de koffer!
Veel plezier morgen (of vandaag, want bij jullie is het 3.40 uur) medestudenten! Corien, ik heb de groene Fernandez geprobeerd, maar geef de voorkeur aan water. Profeesionalisering van verpleegkundigen is hier dringend nodig, hun rol in de CB-zorg is minimaal en van anticiperende voorlichting en outreachend werken heeft men nog nooit gehoord, laat staan empowerment van ouders. Ik ben van mening dat de Fractie Jeugd van V&VN eens contacten moet leggen in Suriname als ik dan maar een van degenen mag zijn die dan 'veldonderzoek' gaat doen. Ook zag ik al ideëen om hier te werken als de kids uit huis zijn. Werken wordt lastig, want er is niet veel geld om je te betalen maar vijwilligers en stagiaires zijn van harte welkom. Er valt vast wel een fondsje te regelen.
We eten hier lekker hoor! Vanavond rotti gehaald en morgen krijg ik pindasoep.
Erika, ik ben heel wat te weten gekomen over het onderwijs en zal je dat thuis komen vertellen.
Ik wil nog helemaal niet aan vertrekken denken, maar met al die souveniers die ik vanmiddag voor man en kinderen gekocht heb komt Nederland wel dichterbij...

Dan nu maar weer lekker slapen onder mijn lakentje!!!