Te veel om op te noemen!

Beste allemaal,

Allereerst heel erg bedankt voor jullie mee-leven! Een stukje thuis in Suriname. En ja, Ellen, ik krijg jouw berichtje ook te zien.
Wat vlieggegevens voor Erik: we vlogen 10.380 m boven de grond met een snelheid van 843 km/ uur en een buitentemp van -53 graden C. Een van de gezagvoerders was Casper Werner.
Tot zover. Gisteren een enerverende dag onder andere met Remy HiraSing en partner. 's Ochtends bij het Bureau Openbare Gezondheidszorg (BOG) en de Regionale Gezondheidsdienst (RGD) binnengestapt op zoek naar mijn contacten. Die zijn beiden volgende week weer terug. Wel gesproken met de enige resterende kracht die dag binnen de BOG. Net als in Nederland is implementeren van protocollen niet zo eenvoudig. Daarnaast zijn er vele organisatieprotocollen maar mist eenduidigheid. Dataverzameling is hierdoor lastig. Diezelfde dag met de directeur RGD gesproken. Het duizelt me van alle informatie, begin kleine verbanden te leggen en ietwat gevoel voor de reden van vertragingen te krijgen. Daarnaast is er goede wil! Het zuigelingen en peuterboekje is in 2007 herzien en in druk, een nieuw dossier is ontwikkelt maar wacht nog op implementatie.
Met de relax- en vakantiekant van de reis zit het goed! Stap net uit de hangmat, eet veel heerlijk fruit (mango, pompelmoen en ...). Lekker gezwommen, schaafijs met makouzasiroop en heerlijk gegeten bij een Warung. Soato, pitjil en tilo aan de Surinamerivier, zoek het maar op... en 's avonds op het terras bij 't Vat tegenover een reuze sjiek hotel. De sim-kaart van Telesur is reuze handig alleen moet je zoeken naar een locatie waar ze een oplaadkaart in euro's verkopen. Die in Surinaamse dollars ligt te koop, want die deed het niet. Mailen werkt niet (inkomende mail overigens wel, Jeroen HELP!). En last but not least doet Telfort van hieruit niet opladen via de bankrekening. Ik zat gisterenavond dus helemaal van mijn eigen wereld afgesloten...
Morgen ga ik wederom vliegen, maar nu binnenlands. Samen met een arts naar Dyumu ver onder het Brokopondomeer om een Medische Zendingspost te bezoeken. Er wonen voornamelijk bosnegers (hier de Saramacaners). Reuze spannend!
Ten slotte wat cultuur: vergelijk hier niet, stel je open op, dan ben je overal welkom! Een goed advies van een tafelgenoot vanmiddag. Vuilnis opruimen met een grashark door mannen en vrouwen, ansichtkaarten prijzen met een potloodje en in het hotel de afwas met de hand doen, moeilijk om niet te vergelijken. De rust die iedereen uit straalt en waarmee de activiteiten gedaan worden is om jalours op te worden. Om 15.00 's middags is het gedaan met de arbeid. dat kan ook niet anders met deze temp, je bent op tegen drieën! De dokter kennen ze niet, maar de arts wel en die staat op een voetstuk (moet je net mij hebben). Mannen overleggen in groepjes op straat en de vrouwen zijn thuis en aanwezig voor de kinderen. Ik kan nog wel pagina's doorgaan maar moet nu echt naar bed want om 5.55 gaat de wekker.

Tot de volgende keer... en blijf lezen en reageren hè! Groet en liefs van Betty